مرخصي (از آيين نامه ها)
فصل اول- مرخصي استعلاجي
ماده 1- هرگاه عضو هيأت علمي دانشگاه بيمار شود و آن بيماري مانع از خدمت او باشد بايد بلافاصله به دانشكده يا مؤسسه متبوع اطلاع دهد و گواهي پزشك معالج را از طريق دانشكده يا مؤسسه مربوط به كارگزيني دانشگاه ارسال دارد.
ماده 2- كارگزين دانشگاه مكلف است گواهي پزشك معالج عضو مذكور را براي اظهار نظر نزد پزشك معتمد دانشگاه ارسال دارد و در صورتيكه مفاد گواهي مورد تائيد قرار گيرد حكم مرخصي استعلاجي را صادر نمايد.
ماده 3- هرگاه گواهي پزشك معالج از لحاظ عدم توانايي عضو هيأت علمي به انجام دادن خدمت يا مدت ماموريت مورد ترديد پزشك معتمد باشد شخصاً عضو مذبور را معاينه و از طريق مقتضي حقيقت را احراز خواهد نمود.
ماده 4- در صورتي كه پزشك معتمد گواهي پزشك معالج را تأييد نكند نظر خود را به عضو و كارگزيني دانشگاه اعلام خواهد كرد. اگر عضو به نظر پزشك معتمد معترض باشد اختلاف به كميسيون پزشكي ارجاع مي شود و تا وقتي كه نظر كميسيون پزشكي اعلام نگرديده عضو بايد طبق نظر پزشك معتمد عمل كند.
ماده 5- كميسيون پزشكي حداقل مركب از سه نفر پزشك خواهد بود كه بر حسب مورد و نوع بيماري به دعوت دانشگاه تشكيل خواهد شد.
ماده 6- تشخيص ابتلاء عضو آموزشي به بيماري صعب العلاج و تعيين مدت معذوريت وي به عهده كميسيون پزشكي است، حداكثر مدت اين معذوريت در هر نوبت 6 ماه است و قابل تمديد خواهد بود.
ماده 7- در هر مورد كه موضوع به كميسيون پزشكي ارجاع مي شود نظر كميسيون كه به اكثريت اتخاذ شود قاطع خواهد بود.
ماده 8- مدت مرخصي استعلاجي زنان باردار براي زايمان ونحوه استفاده از آن مطابق مقررات تعيين شده براي كاركنان مشمول قانون استخدام كشوري خواهد بود.
ماده 9- به عضو هيأت علمي كه از مرخصي استعلاجي استفاده مي نمايند تا 4 ماه حقوق و فوق العاده هاي مربوط و در صورتيكه به علت ابتلاء به بيماري صعب العلاج مرخصي استعلاجي وي بيش از 4 ماه باشد در مدت زائد بر 4 ماه تا هنگامي كه با توجه به ماده 36 آيين نامه استخدامي هيات علمي مشمول ماده 79 قانون استخدام كشوري قرار نگرفته است فقط حقوق پرداخت مي گردد.
ماده 10- كليه گواهي نامه هايي كه در مورد بيماري عضو هيات علمي در خارج از كشور صادر شده بايد از حيث صحت صدور به تصديق سفارتخانه يا كنسولگري يا نمايندگي ايران در محل برسد.
ماده 11- مرخصي استعلاجي عضو هيأت علمي در صورتي كه بيماري او ادامه يابد با رعايت مقررات اين فصل قابل تمديد است.
ماده 12- حفظ پست سازماني عضو هيأت علمي كه از مرخصي استعلاجي استفاده مي كند بيش از چهار ماه الزامي نيست.
ماده 13- مرخصي استعلاجي اعضاي هيات علمي پيماني تابع مقررات و آيين نامه هاي قانون استخدام كشور در مورد كاركنان پيماني دولتي مي باشد.
فصل دوم - مرخصي بدون حقوق
ماده 14- استفاده از مرخصي بدون حقوق مختص عضو رسمي است و موقوف به اختتام دوره آزمايشي است و فقط در موارد زير ممكن است:
1- عضو هيأت علمي پس از استفاده از چهار ماه مرخصي استعلاجي سالانه به سبب ادامه همان بيماري يا ابتلاء به بيماري ديگر قادر به خدمت نباشد و بيماري او هم صعب العلاج تشخيص داده نشود.
2-احتياج عضو براي استفاده از مرخصي بدون حقوق به تشخيص دانشگاه مسلم شود.
ماده 15- عضو هيأت علمي بايد تقاضا نامه استفاده از مرخصي بدون حقوق را با ذكر علت و مدت آن از طريق گروه مربوط به دانشكده يا مؤسسه متبوع ارسال نمايد. دانشكده يا مؤسسه تصميم لازم را در اين باره اتخاذ و در صورت موافقت مراتب را به منظور صدور حكم مرخصي بدون استفاده از حقوق به كارگزيني دانشگاه پيشنهاد مي نمايد.
ماده 16- در مورد احتساب مدت مرخصي بدون حقوق از لحاظ بازنشستگي و سوابق خدمت مقررات مندرج در قانون استخدام كشوري مورد عمل خواهد بود.
فصل سوم - مقررات مختلف
ماده 17- در احتساب مرخصي روز و ماه و سال مطابق تقويم رسمي كشوري است .
ماده 18- روزهاي تعطيل كه در حين مرخصي واقع است جزو مدت مرخصي محسوب مي شود.
ماده 19- حقوق و فوق العاده هاي مدت مرخصي پس از صدور حكم مرخصي قابل پرداخت است.
ماده 20- عدم حضور عضو هيأت علمي در پست خود كه مدت آن از سه روز تجاوز ننمايد و مستند به عللي از قبيل آنچه كه ذيلاً درج مي شود باشد موجه شناخته خواهد شد:
1- بيماري او
2- صدمات ناشي از حوادثي كه به اويا پدر و يا مادر و يا همسر يا فرزندان او وارد آمده باشد.
3- بيماري شديد پدر يا مادر يا همسر و يا فرزندان.
4- فوت خويشاوندان تا درجه 2 از طبقه 2.
5- دارا شدن فرزند.
6- ازدواج او و فرزندش.
تشخيص صحت و سقم جهات ادعاي عضو هيأت علمي به عهده رئيس دانشكده يا مؤسسه است در صورتي كه ادعا تصديق شود غيبت عضو مذكور برحسب علت جزء مرخصي استحقاقي يا استعلاجي وي محسوب و پيشنهاد لازم جهت صدور حكم به كارگزيني ارسال خواهد شد.